Objawy są różne w zależności od stopnia zaawansowania choroby oraz lokalizacji jej ognisk w układzie pokarmowym- u większości chorych są one umiejscowione w odcinku krętym. Objawy to najczęściej biegunka, ból brzucha, wymioty, mogą pojawić się także owrzodzenia odbytu oraz krew w stolcu. U niektórych pacjentów choroba może objawiać się zmianami w jamie ustnej lub w okolicach żołądka lub przełyku, dość rzadko, ale również występują zapalenia pozajelitowe- np. stawów oraz niedokrwistość.
Przyczyny choroby Leśniowskiego-Crohna nie są do końca poznane- jest to wypadkowa czynników środowiskowych. Na jej rozwój może wpływać nieprawidłowy stan mikroflory jelitowej lub nieodpowiednio zbilansowana dieta. Ważną kwestię odgrywa w tej kwestii układ immunologiczny- w wyniku zaburzeń w jego funkcjonowaniu powstają miejscowe stany zapalne w błonie śluzowej jelit.
Diagnoza jest stawiana przez lekarza po kilkuetapowym badaniu:
1. szczegółowy wywiad z pacjentem,
2. badanie fizykalne brzucha,
3. badania laboratoryjne krwi oraz oznaczenie przeciwciał przeciwko Saccharomyces cerevisiae,
4. badanie endoskopowe z analizą histopatologiczną.
Dotychczas nie ustalono jednoznacznej przyczyny rozwoju choroby Leśniowskiego- Crohna. U osób z grupy ryzyka (pochodzących z rodzin, u których starsze pokolenia zmagały się z chorobami zapalnymi jelit) powinny poddać się dokładnej diagnostyce oraz stosować zbilansowaną dietę oraz unikać palenia tytoniu.
Nie ma skutecznej metody, która umożliwiałaby całkowite wyleczenie tej choroby. Leczenie powinno skupić się na zmianie trybu życia- w tym szczególnie diety, dodatkowo bardzo często stosuje się farmakoterapię lub nawet leczenie chirurgiczne największych ognisk zapalnych. Leki stosowane w leczeniu to te o spektrum przeciwzapalnym, immunosupresyjnym, w niektórych przypadkach także antybiotyki oraz leki biologiczne. U części pacjentów konieczne jest włącznie także żywienia pozajelitowego do leczenia.
Koniec.
No more pages to load