Łuszczyca

Jakie są objawy łuszczycy?

W przebiegu choroby widoczne są zmiany skórne w formie wykwitów. Wysypki przyjmują różne kolory. Na skórze czarnej lub brązowej mają zwykle barwę w odcienie fioletu z szarą łuską, a na skórze białej przyjmują różowy lub czerwony kolor ze srebrną łuską. Dodatkowo w okresie zaostrzeń chorzy mogą odczuwać swędzenie. Łuszczyca może występować na całym ciele, jednak specyficzne dla niej miejsca występowania to łokcie, kolana, paznokcie, owłosiona skóra głowy oraz okolica lędźwiowo-krzyżowa. W zależności od rodzaju łuszczycy występują charakterystyczne dla niej objawy.

Jakie są przyczyny łuszczycy?

Przyczyny łuszczycy nie są do końca poznane. Uważa się, że na rozwój choroby mają czynniki genetyczne, immunologiczne oraz środowiskowe. Przyczyną łuszczycy jest problem z układem odpornościowym. W procesie zwanym obrotem komórkowym, komórki skóry rosnące w głębi skóry wypływają na powierzchnię. Normalnie trwa to miesiąc. W łuszczycy, dzieje się to w ciągu kilku dni, ponieważ komórki rosną zbyt szybko.
Wiadomo także, że u niektórych osób objawy łuszczycy mogą pojawić się lub nasilić pod wpływem różnych wyzwalaczy - urazów skóry, oparzeń słonecznych, używek, przewlekłego stresu, zmian hormonalnych.

Jak zdiagnozować łuszczycę?

Diagnostyka opiera się na wywiadzie lekarskim, ocenie stanu skóry, skóry głowy i paznokci. Niekiedy wykonuje się także biopsję skóry, co umożliwia mikroskopową ocenę tkanki skóry i pomaga ustalić rodzaj łuszczycy oraz wykluczyć inne zaburzenia.

Jak zapobiegać łuszczycy?

Łuszczyca to choroba, w której przebiegu następują okresy zaostrzeń i remisji, dlatego warto unikać czynników, które mogłyby zaostrzyć zmiany skórne. Należy uważać na różnego rodzaju infekcje oraz ogniska zapalne, ograniczyć używki, odstawić niektóre leki. Trzeba również zadbać o nawilżenie skóry stosując odpowiednie kosmetyki.

Leczenie łuszczycy

W zależności od potrzeb pacjenta w łuszczycy stosuje się leczenie miejscowe, ogólne lub terapię skojarzoną. W kuracji miejscowej, która polega na zatrzymaniu niewłaściwej proliferacji naskórka oraz odczynu zapalnego, wykorzystuje się preparaty keratolityczne, pochodne węgla kamiennego, glikokortykosteroidy, analogi witaminy D3, cygnolinę. Leczenie ogólne polega na fototerapii, a także przyjmowaniu: metotreksatu, cyklosporyny A, retinoidów oraz leków biologicznych. Warto też wspomnieć o ważnym aspekcie utrzymania odpowiedniej higieny ciała.