Większość osób z wysokim ciśnieniem krwi nie ma żadnych objawów, nawet jeśli ciśnienie krwi osiąga niebezpiecznie wysoki poziom. U niektórych osób mogą wystąpić objawy, ale niespecyficzne, takie jak: bóle głowy, duszności, krwawienia z nosa. Zbyt wysokie ciśnienie krwi może uszkadzać tętnice i powodować wzrost ryzyka udaru mózgu, ataku serca, niewydolności nerek czy ślepoty.
Wyróżnia się nadciśnienie pierwotne i wtórne. Nadciśnienie pierwotne oznacza, że przyczyna jest złożona i nie do końca poznana, np. dieta, stres, nieodpowiedni styl życia lub czynniki genetyczne. Za chorobą nadciśnieniową wtórną odpowiadają: choroby tarczycy, nadnerczy, przytarczyc, choroby tętnic i nerek, obturacyjny bezdech senny. U tych pacjentów nadciśnienie jest objawem innej choroby.
Diagnoza nadciśnienia polega głównie na systematycznym pomiarze ciśnienia tętniczego. W przypadku podejrzenia nadciśnienia, ważne są samodzielne pomiary ciśnienia tętniczego w domu. Czasami zlecony jest 24-godzinny automatyczny pomiar ciśnienia tętniczego (holter).
Profilaktyka wystąpienia nadciśnienia polega głównie na prowadzeniu zdrowego stylu życia. Zaleca się zmianę sposobu odżywania (np. ograniczenie ilości soli, alkoholi i nasyconych kwasów tłuszczowych w pożywieniu, wzbogacenie diety w nienasycone kwasy tłuszczowe, warzywa i owoce), prowadzenie aktywnego trybu życia i rzucenie nałogów. Istotne jest również, aby unikać sytuacji stresowych.
Leczenie pacjentów z nadciśnieniem polega głównie na przyjmowaniu leków obniżających wartości ciśnienia tętniczego, np. inhibitorów ACE, leków moczopędnych, blokerów kanałów wapniowych czy blokerów receptora angiotensyny. Osoby chore oprócz przyjmowania leków przeciwnadciśnieniowych zalecanych przez lekarza powinny także prowadzić zdrowy tryb życia i rutynowo kontrolować ciśnienie krwi.
Koniec.
No more pages to load