Typowymi objawami choroby zwyrodnieniowej stawów jest ból odczuwany przy początku ruchu w zajętym stawie, sztywność poranna, trzeszczenie stawów, a w konsekwencji ograniczenie ruchomości. Podczas przebiegu tej choroby dochodzi to deformacji stawów. Objawy mogą dotyczyć także innych układów i narządów min. płuc, serca oraz naczyń krwionośnych.
Choroba zwyrodnieniowa stawów powstaje w wyniku zaburzeń jakościowych i ilościowych chrząstki stawowej, może być wywołana urazami, zakażeniami oraz innymi chorobami (nadczynność tarczycy, cukrzyca). Czynniki wpływające na rozwój choroby zwyrodnieniowej stawów to także otyłość, nadmierne przeciążenia stawów w wyniku aktywności fizycznej i czynniki zawodowe (częste zginanie kolan, długotrwałe stanie, podnoszenie ciężkich przedmiotów).
Rozpoznanie choroby jest stawiane najczęściej przez lekarza reumatologa. Kryteria klasyfikacyjne RZS znacznie ułatwiają postawienie diagnozy, oraz umożliwiają to już na wczesnym etapie rozwoju schorzenia. Dodatkowym potwierdzeniem są wyniki uzyskane za pomocą analizy laboratoryjnej m.in. RF, Anty-CCP/ACPA, OB, CRP. W niektórych przypadkach pacjent kierowany jest dodatkowo na badanie RTG lub USG.
Nie ma skutecznych metod, które gwarantują uniknięcie zachorowania. Choroba zwyrodnieniowa to schorzenie zależne od wielu czynników, zarówno tych genetycznych, jak i środowiskowych i zawodowych. W celu profilaktyki rozwoju i narastania ciężkości objawów znaczące jest szybkie zdiagnozowanie oraz wdrożenie leczenia.
LMPCh- leki modyfikujące przebieg choroby to np. metotreksat (lek I wyboru), leflunomid, sulfasalazyna oraz chlorochina i jej pochodna: hydroksychlorochina. Wspomagająco stosowane są leki o działaniu przeciwzapalnym- glikokortykosteroidy oraz NLPZ. Do leczenia włącza się także leki przeciwbólowe oraz coraz częściej- biologiczne. Jako leczenie wspomagające zaleca się stosowanie ćwiczeń wzmacniających mięśnie. W zaawansowanych przypadkach można stosować także zabiegi miejscowe np. endoprotezowanie lub artrodezę.
Koniec.
No more pages to load