W wyniku podrażnienia błędnika do mózgu wysłane są sygnały o nieprawidłowościach w położeniu ciała. Pacjent zaczyna mieć problemy ze wzrokiem i słuchem, zmysły nie odbierają bodźców w prawidłowy sposób co skutkuje zawrotami głowy, wymiotami, nudnościami i mdłościami. Pacjent staje się otępiały, ma uczucie szumu w uszach.
Bezpośrednią przyczyną choroby lokomocyjnej są zaburzenia percepcji zmysłów- dochodzi do zaburzeń wzroku i równowagi, czasem także słuchu. Podczas przemieszczania się rożnymi środkami transportu dochodzi do nieprawidłowości w funkcjonowaniu błędnika, co uniemożliwia człowiekowi określenie położenia ciała. Szczególnie podczas długich podróży dochodzi do dość dużego podrażnienia błędnika i przekazywania nieprawidłowych sygnałów do mózgu.
Diagnoza najczęściej jest stawiana przez samego pacjenta, lub przez rodziców w przypadku dzieci. Objawy choroby lokomocyjnej są bardzo charakterystyczne, występuje w określonym momencie i najczęściej ustępują w niedługim czasie po zakończeniu podróży. W celu potwierdzenia diagnozy można także skonsultować obraz kliniczny z lekarzem.
Jest wiele metod umożlwiających uniknięcie wystąpienia objawów np. przyjęcie wygodnej pozycji, unikanie korzystania z telefonu, czy czytania książek i zastąpienie to ewentualnie słuchaniem muzyki. W trakcie podróży można usiąść przodem do kierunku jazdy, robić postoje, nie zaleca się spożywania posiłków oraz patrzenia przez okno.
Obecnie na rynku dostępnych jest wiele preparatów, które są skuteczne w łagodzeniu objawów choroby lub zapobiegające ich wystąpieniu. Na rynku można kupić leki syntetyczne zawierające np. substancje antyhistaminowe oraz preparaty zawierające substancje pochodzenia roślinnego np. imbir. Leki te wykazują działanie uspokajające, przeciwwymiotne, antyalergiczne.
Koniec.
No more pages to load