Głównym objawem niedoboru tego pierwiastka jest powiększenie tarczycy, tzw. wole endemiczne, które wynika z zaburzenia procesów wytwarzania hormonów tarczycy. Często u osób z niedoborem jodu można zaobserwować przyrost masy ciała, zmęczenie, wypadanie włosów, zaczerwienioną i suchą skórą, problemy z zapamiętywaniem. U kobiet w ciąży niedobór jodu może prowadzić do poronień i przedwczesnych porodów.
Niedobór jodu dotyka często ludzi mieszkających na południu Polski, z dala od morza. Jego stężenie może być niskie również u osób, którzy stosują dietę bezsolną oraz unikają spożywania produktów bogatych w ten pierwiastek (ryby oraz owoce morza).
Podstawą metodą diagnostyki niedoboru jodu jest oznaczanie tego pierwiastka w próbce moczu. Prawidłowy poziom tego pierwiastka wynosi prawidłowy poziom stężenia jodu w moczu powinno wynosić co najmniej 100 µg/l i nie przekraczać 250 µg/l. W przypadku występowania niedoboru można wykonać badanie obrazowe tarczycy (USG) w celu określenia jej stanu.
Profilaktyka wystąpienia niedoboru jodu polega na stosowaniu diety zawierającej produkty bogate w ten pierwiastek (ryby, owoce morza, kefiry). W szczególności ludzie mieszkający na południu kraju mają niedobór jodu. Nad Bałtykiem zawartość tego pierwiastka jest największa. Zalecane są spacery na plaży oraz kąpiele morskie.
Leczenie niedoboru jodu polega na uzupełnieniu tego pierwiastka. Można stosować suplementację oraz leki. Produkty lecznicze z jodem powinny być stosowane pod kontrolą lekarza, aby zapiec przedawkowaniu.
Koniec.
No more pages to load