Grzybica pochwy

Jakie są objawy grzybicy pochwy?

Najczęstszym objawem grzybiczego zapalenia pochwy jest ból pochwy oraz okolic warg sromowych wraz z ich obrzękiem, zaczerwienieniem i widocznymi pęknięciami błony śluzowej, świądem oraz pieczeniem. Dolegliwości mogą nasilać się podczas oddawania moczu, stosunku oraz ciepłej kąpieli. Zwykle kobieta obserwuje pojawienie się nietypowej, grudkowatej, bezwonnej wydzieliny z pochwy na bieliźnie, o konsystencji twarogu, którą często określa się jako „serowatą”.

Jakie są przyczyny grzybicy pochwy?

Za grzybicę pochwy i sromu odpowiadają grzyby chorobotwórcze. Najczęściej są to patogeny z rodzaju Candida. Są to drożdżaki, które bytują naturalnie w organizmie człowieka. W normalnych warunkach są one potrzebne do utrzymania prawidłowej mikroflory. Zdarza się jednak, że pod wpływem pewnych czynników dochodzi do ich nadmiernego namnażania się. Wówczas przerywają one barierę ochronną organizmu. Tym samym rozwijają się infekcja i stan zapalny.

Drożdżyca pochwy może rozwinąć się pod wpływem:
-osłabienia odporności organizmu,
-zaburzeń hormonalnych,
-zmian środowiska pochwy (zmiana pH i mikroflory bakteryjnej),
-długotrwałej antybiotykoterapii,
-stosowania antykoncepcji hormonalnej,
-niektórych chorób przewlekłych (np. cukrzycy),
-nieprawidłowej higieny intymnej,
-błędów dietetycznych.

Grzybica narządów płciowych może rozwinąć się też na skutek przeniesienia patogenów z osoby chorej na zdrową. Nie jest to jednak warunek konieczny.

Jak zdiagnozować grzybicę pochwy?

Rozpoznanie grzybicy narządów płciowych żeńskich udaje się ustalić zazwyczaj na podstawie objawów zgłaszanych przez pacjentkę. Lekarz rozmawiając z nią oraz obserwując w badaniu we wziernikach na fotelu ginekologicznym nieprawidłową, charakterystyczną wydzielinę, może wysnuć podejrzenie choroby i rozpocząć leczenie.

W niektórych przypadkach, takich jak wątpliwości diagnostyczne czy nawracające zakażenia, ginekolog może podjąć decyzję o pogłębieniu diagnostyki. W zależności od możliwości gabinetu ogląda wydzielinę pod mikroskopem lub pobiera wymaz z pochwy w celu wykonania posiewu, który określi, jaki konkretnie gatunek drobnoustroju odpowiada za dokuczliwe dolegliwości. Za rozpoznaniem przemawia również kwaśność (pH) środowiska pochwy, szacowana za pomocą papierka lakmusowego, mieszcząca się w przedziale 4–4,5.

Jak zapobiegać grzybicy pochwy?

Zmniejszenie ryzyka można osiągnąć przez zmianę bielizny na bardziej oddychającą, luźną np. bawełnianą, odpowiednie dbanie o higienę okolic intymnych (mycie tylko zewnętrznych narządów płciowych, rezygnacja z preparatów perfumowanych, drażniących), odpowiednio częste zmienianie środków higienicznych w trakcie miesiączki.

Leczenie grzybicy pochwy

Wybór leczenia grzybiczego zapalenia narządów płciowych zależy od stanu pacjentki, charakteru zakażenia (nawracające lub sporadyczne) oraz ewentualnej ciąży.

W przypadku niepowikłanego grzybiczego zapalenia sromu i pochwy wystarczające jest zwykle kilkudniowe stosowanie miejscowych leków przeciwgrzybiczych zawierających natamycynę, nystatynę, klotrimazol w postaci kremu, maści lub globulek, które przynosi szybką ulgę w odczuwaniu objawów. Preparaty doustne, takie jak flukonazol, stosuje się rzadziej, zazwyczaj w jednorazowej dawce. Nawracające postaci mogą wymagać dłuższego leczenia przeciwgrzybiczego oraz ewentualnej terapii podtrzymującej.