Leki na meningokokowe zapalenie stawów
Sprawdź, jakie leki można stosować w leczeniu meningokokowego zapalenia stawów.
Meningokokowe zapalenie stawów
Rozdziały
Jakie są objawy meningokokowego zapalenia stawów?
Objawy choroby występują w okresie 2–10 dni od kontaktu z osobą chorą (średnio po 3–4 dniach). Zdarza się, że choroba rozwija się w bardzo szybkim tempie i ma ciężki przebieg. W początkowej fazie choroba przypomina przeziębienie (gorączka, osłabienie, bóle stawów i mięśni).
W przebiegu zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych dodatkowo występują tzw. objawy oponowe, do których zalicza się silny ból głowy, wymioty i nudności, sztywność karku, światłowstręt, drgawki oraz apatię, senność.
Jakie są przyczyny meningokokowego zapalenia stawów?
Wywoływana jest przez Gram-ujemną dwoinkę Neisseria meningitidis (meningokok, dwoinka zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych). Do zakażenia meningokokami dochodzi drogą kropelkową (katar, kaszel, kichanie) lub poprzez bezpośredni kontakt z chorym czy bezobjawowym nosicielem. Mianem nosiciela określa się osobę, która nie wykazuje objawów choroby, ale na jej błonie śluzowej gardła stwierdza się obecność meningokoków (zazwyczaj wykrywane przypadkowo np. podczas diagnostyki innych chorób).
Jak zdiagnozować meningokokowe zapalenie stawów?
Początkowe objawy chorób wywoływanych przez meningokoki przypominają przeziębienie, dlatego szybkie postawienie trafnej diagnozy jest trudne. Objawami sugerującymi zakażenie meningokokowe są wybroczyny na skórze (żywoczerwone punkciki skórne, które nie zanikają pod wpływem ucisku). Choroby meningokokowe należy podejrzewać także u osób, które miały kontakt z chorym na meningokoki.
W przypadku podejrzenia zakażenia meningokokowego zaleca się pobranie krwi, płynu mózgowo rdzeniowego lub moczu celem zbadania obecności w nich patogenów. Można także pobrać wymaz z nosogardła, należy jednak pamiętać, że dana osoba może być bezobjawowym nosicielem, a występujące objawy mogą być spowodowane inną przyczyną.
Jak zapobiegać meningokokowemu zapaleniu stawów?
Ze względu na stosunkowo dużą śmiertelność chorób wywołanych przez meningokoki, niezwykle istotne jest stosowanie zasad profilaktyki przed zachorowaniem. W Polsce dostępne są szczepionki przeciw meningokokom (serogrupy A, B, C, W, Y). Szczepienia zalecane są zwłaszcza osobom z grup ryzyka, czyli niemowlętom, młodzieży, pacjentom z zaburzeniami odporności, po usunięciu śledziony, personelowi medycznemu lub osobom wybierającym się do krajów zwiększonego ryzyka zakażeń meningokokowych. Warto pamiętać, że osoby, które miały bliski kontakt z chorym na meningokoki, powinny dostać profilaktycznie antybiotyk.
Leczenie meningokokowego zapalenia stawów
Leczenie chorób wywołanych meningokokami, ze względu na ich ciężki przebieg odbywa się w warunkach szpitalnych. Pacjenci z inwazyjną chorobą meningokokową często wymagają leczenia na oddziale intensywnej terapii. W leczeniu chorych na zakażenia meningokokowe wykorzystuje się antybiotyki, leki łagodzące objawy (przeciwbólowe, przeciwgorączkowe), a także leki regulujące zaburzenia krzepnięcia krwi i zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej. Niekiedy konieczne może być zastosowanie tlenoterapii.