Głównym objawem zapalenia cewki moczowej jest ból przy oddawaniu moczu (dyzuria). Oprócz bólu, objawy zapalenia cewki moczowej obejmują: odczuwanie częstej lub pilnej potrzeby oddania moczu, trudności z rozpoczęciem oddawania moczu, swędzenie, ból lub dyskomfort, ból podczas stosunku płciowego, wydzielinę z otworu cewki moczowej lub pochwy, u mężczyzn dodatkowo krew w nasieniu lub moczu.
Przyczyną stanu zapalnego błony śluzowej cewki moczowej jest zakażenie drobnoustrojami. Zarażenie występuję najczęściej drogą kontaktów seksualnych, rzadziej w trakcie cewnikowania lub jako powikłanie zakażenia dróg moczowych. Bakterie: dwoinka rzeżączki jest przyczyną rzeżączkowego zapalenia cewki moczowej, a chlamydie, mykoplazmy, rzęsistek pochwowy wywołują nierzeżączkowe zapalenie cewki moczowej.
Diagnostyka opiera się na ocenie objawów choroby, a także na zebraniu wywiadu lekarskiego (istotne są informacje na temat kontaktów seksualnych oraz chorób partnera). Przeprowadzane są także badania fizykalne (ocena wyglądu narządów płciowych, ujścia cewki moczowej), badania laboratoryjne (badanie krwi, moczu), badanie mikroskopowe wydzieliny z cewki moczowej oraz zaleca się zrobienie posiewu wydzieliny lub wymazu z cewki moczowej.
Można zmniejszyć ryzyko zachorowania na zapalenie cewki moczowej dzięki praktykowaniu zasad bezpiecznego seksu (używanie prezerwatywy) oraz ograniczeniu liczby przygodnych partnerów seksualnych.
Antybiotykoterapia jest to podstawowy sposób leczenia zapalenia cewki moczowej. Najczęściej stosuje się azytromycynę, ponieważ jest ona skuteczna w obu postaciach zapalenia cewki moczowej. W rzeżączkowym zapaleniu cewki moczowej stosuje się cyprofloksacynę, ofloksacynę, ceftriakson, a w zapaleniu nierzeżączkowym wybiera się doustną doksycyklinę. Natomiast metronidazol wybierany jest w zakażeniu wywołanym rzęsistkiem pochwowym. Leczeniem należy objąć również partnerów seksualnych.
Koniec.
No more pages to load