Głównym objawem migreny jest silny, nawracający, naczyniowy ból głowy, zwykle po jednej stronie, któremu często towarzyszą nudności, wymioty i światłowstręt, czasami poprzedzony zaburzeniami sensorycznymi. U niektórych osób cierpiących na migrenę, pojawiają się przemijające objawy neurologiczne, trwające zwykle nie dłużej niż godzinę, najczęściej są to objawy wzrokowe, takie jak: mroczki, ubytki pola widzenia. Objawy te nazywane są aurą.
Nie zostały do końca poznane przyczyny migreny. Decydującą rolę ogrywają z pewnością: predyspozycje genetyczne, czynniki hormonalne, czynniki zewnętrzne oraz patologie ogólnoustrojowe. Migrenę mogą wyzwalać lub nasilać: stres, zmiany hormonalne u kobiet, zmiany rytmu snu, zmiany pogody, alkohol, światło, zapachy, nadmiar węglowodanów lub jodu w diecie, pozostawanie na czczo lub ograniczanie jedzenia.
Migrenę może rozpoznać lekarz, który przeprowadzi dokładny wywiad z pacjentem oraz przeprowadzi badania neurologiczne i fizykalne. Jeśli ból głowy przebiega z nudnościami i/lub wymiotami, nadwrażliwością na światło i/lub dźwięki i trwa 4-72 godziny, to wykazuje typowe cechy migreny i lekarz na tej podstawie stawia diagnozę.
Nie ma określonych metod zapobiegania migrenom. Warto jednak znać i tym samym unikać czynników prowokujących wystąpienie napadu bólu głowy u chorych z migreną. Zapobieganie migrenie jest zalecane, gdy liczba ataków migrenowych jest większa niż dwa w miesiącu. W tym przypadku można wdrążyć leczenie profilaktyczne.
W leczeniu migreny najważniejszą rolę odgrywają leki przeciwbólowe (niesteroidowe leki przeciwzapalne, paracetamol), tryptany oraz pochodne ergotaminy. Dodatkowo warto ograniczać czynniki wyzwalające bóle głowy. Jeśli migrenowemu bólowi głowy towarzyszą wymioty, konieczne może być podanie leku przeciwwymiotnego. Czasami warto rozważyć leczenie profilaktyczne migreny.
Koniec.
No more pages to load