Leki na zespół cieśni nadgarstka
Sprawdź, jakie leki można stosować w leczeniu zespołu cieśni nadgarstka.
Zespół cieśni nadgarstka
Rozdziały
Jakie są objawy zespołu cieśni nadgarstka?
Objawami zespołu cieśni nadgarstka są najczęściej nieprzyjemne doznania w okolicy kciuka, palca wskazującego oraz połowy palca serdecznego. Obejmują one mrowienie, drętwienie, dyskomfort. Zazwyczaj dołącza do tego osłabienie mięśni, czasem z ich zanikiem. Choroba ta nie obejmuje palca małego. Pacjenci często mają problem z wykonywaniem chorą ręką precyzyjnych ruchów, czują, że jest osłabiona. Czasem trzymane przedmioty wypadają im z rąk, chorzy nie mogą zacisnąć dłoni w pięść.
Jakie są przyczyny zespołu cieśni nadgarstka?
Zespół cieśni nadgarstka może nie mieć uchwytnej przyczyny, ale zwykle towarzyszy różnym chorobom i stanom:
-choroby reumatyczne – reumatoidalne zapalenie stawów, twardzina układowa, zapalenie wielomięśniowe, choroba zwyrodnieniowa stawów, polimialgia reumatyczna, dna moczanowa lub rzekoma, mukopolisacharydozy,
-choroby gruczołów wydzielania wewnętrznego – cukrzyca, niedoczynność tarczycy, akromegalia,
-choroby zakaźne, np. gruźlica,
-choroby zawodowe i urazy – przeciążenie kończyny górnej u rzeźników, muzyków grających na instrumentach klawiszowych, osób używających klawiatury komputerowej (np. u programistów),
-inne choroby i stany – umiejscowione w kanale gangliony, krwiaki, tłuszczaki lub kostniaki, amyloidoza, złamania kości, zapalenie kości i szpiku, nieprawidłowości rozwojowe mięśni, ciąża (przy obrzękach, zwykle w III trymestrze).
Jak zdiagnozować zespół cieśni nadgarstka?
W wielu przypadkach zespół cieśni nadgarstka diagnozuje się tylko na podstawie wywiadu medycznego oraz badania fizykalnego. Jednak zdarza się również, że zanim lekarz specjalista zdiagnozuje u pacjenta zespół cieśni nadgarstka, zaleci wykonanie kilku badań diagnostycznych.
Do badań, które mogą być pomocne w diagnostyce zespołu cieśni nadgarstka zalicza się:
-zdjęcie rentgenowskie – to badanie nie służy diagnostyce zespołu cieśni nadgarstka, ale jest pomocne w wykluczeniu złamania w obrębie kości nadgarstka, zmian zwyrodnieniowych, guzów;
-badanie obrazowe USG – to badanie wykonuje się, aby ocenić wielkość nerwu pośrodkowego;
-badanie rezonansem magnetycznym – służy ocenie ewentualnego obrzęku nerwu pośrodkowego oraz wielkości kanału nadgarstka;
-ocenę przewodnictwa nerwowego i elektromiogram, czyli EMG — to badanie wykonuje się, aby ocenić ewentualną utratę przewodnictwa w nerwie pośrodkowym. Badanie EMG wykonuje się w przypadku niejasnego obrazu klinicznego lub przed leczeniem operacyjnym zespołu cieśni nadgarstka.
Jak zapobiegać zespołowi cieśni nadgarstka?
Pojawienie się zespołu cieśni nadgarstka jest zwykle uwarunkowane współwystępowaniem nieprawidłowej budowy nadgarstka (wrodzony wąski kanał nadgarstka), wykonywaniem pracy w wymuszonej pozycji lub z użyciem wibrujących narzędzi, a także zaistnieniem niewielkiego urazu tej okolicy. Osoby szczególnie predysponowane do pojawienia się tego zespołu powinny na co dzień pamiętać o profilaktycznych ćwiczeniach rozciągających oraz prawidłowej postawie i odpowiedniej pozycji w czasie pracy. Wystąpieniu zespołu cieśni nadgarstka sprzyjają także takie choroby, jak: cukrzyca, niedoczynność tarczycy oraz nowotwory krwi.
Leczenie zespołu cieśni nadgarstka
Metodę leczenia dobiera się w zależności od czasu trwania i zaawansowania choroby. U pacjentów z objawami łagodnymi i umiarkowanymi zaleca leczenie zachowawcze, które w ciągu 2–6 tygodni prowadzi do poprawy, a po około 3 miesiącach obserwuje się najlepsze wyniki. Leczenie zachowawcze obejmuje stosowanie ortez na nadgarstek, wstrzyknięcia glikokorykosteroidów (czasem także glikokortykosteroidy doustnie), fizjoterapię, ultradźwięki lecznicze i ćwiczenie jogi.