Czym są interakcje?
O interakcjach mówimy, kiedy po spożyciu preparatu następuje zmiana w jego działaniu. Może to dotyczyć jego dystrybucji, wchłaniania, metabolizmu czy wydalania, albo nasilić, lub osłabić efekt terapeutyczny. Do interakcji może dochodzić między lekami, suplementami diety, ale także jedzeniem i zażywanymi przez nas preparatami.
Magnez — z czym go nie łączyć?
Magnez jest jednym z najczęściej suplementowanych minerałów. Są leki, które przyjęte razem z nim będą powodować wystąpienie interakcji.
Nie zażywaj magnezu razem z:
- Lewodopą, Carbidopą (Madopar, Nakom, Nakom mite) – są to leki zażywane w chorobie Parkinsona. Spożycie magnezu razem z nimi spowoduje osłabienie działania leków.
- Chinolony (ciprofloxacyna: Cipronex, Cipropol), Tetracykliny, Alendronat (Ostenil, Ostolek), digoksyna, gabapentyna — magnez powoduje spadek wchłaniania wyżej wymienionych substancji. Aby temu zapobiec, zażywaj magnez 4-6 h przed podaniem leku, lub 2h po;
- Blokery kanału wapniowego (werapamil, diltiazem, amlodypina, felodypina) — magnez ma zdolność blokowania jonów wapnia, tak samo, jak leki obniżające ciśnienie krwi z grupy blokerów kanału wapniowego. Stosowanie magnezu razem z lekami z tej grupy może spowodować nasilenie ich działania i zbyt mocne obniżenie ciśnienia.
- Diuretyki — stosowanie magnezu razem z diuretykami oszczędzającymi potas, może powodować ograniczenie wydalania magnezu z moczem, co podnosi jego stężenie w organizmie.
Za to diuretyki pętlowe mogą znacznie obniżać jego poziom.
- Antykoagulanty, czyli leki przeciwzakrzepowe — magnez może powodować spowolnienie krzepnięcia krwi. W związku z tym połączenie magnezu z lekami przeciwzakrzepowymi zwiększa ryzyko krwotoków [1,2].
Z czym nie łączyć wapnia?
Wapń stosujemy w celu zapobiegania osteoporozie oraz tradycyjnie w reakcjach alergicznych, chociaż takie działanie zostało już dawno obalone. Minerał nie kojarzy się z groźnym dla zdrowia, jednak jego stosowanie może wpływać na leki, które przyjmujemy.
- Chinolony (ciprofloxacyna: Cipronex, Cipropol), tetracykliny: wapń osłabia działanie powyższych antybiotyków. Łączenie pierwiastka razem z terapią może skutkować brakiem jej skuteczności. Warto odstawić całkowicie wapń, lub stosować go z przynajmniej 6h odstępem.
- Digoksyna: wapń, tak samo, jak digoksyna wpływa na pracę serca. Stosowanie tych dwóch substancji razem może spowodować występowanie arytmii.
- Lewotyroksyna (Euthyrox, Letrox), Sotalol (Biosotal, Sotahexal): wapń powoduje osłabienie wchłaniania leku. Po przyjęciu lewotyroksyny, lub sotalolu powinniśmy poczekać przynajmniej 4h przed przyjęciem wapnia.
- Diuretyki tiazydowe (indapamid: Diuresin, Indapen, Indix, Tertensif; hydrochlorotiazyd): diuretyki powodują hamowanie wydalania wapnia, przez co jego stężenie wzrasta. Jest to niebezpieczne dla organizmu, może spowodować między innymi poważne problemy z nerkami [3,4].
Z czym nie łączyć selenu?
Selen jest cennym minerałem zwłaszcza dla osób z chorobami tarczycy, czy cukrzycą. Warto uważać przy stosowaniu selenu z:
- Antykoagulantami, czyli lekami przeciwzakrzepowymi: selen ma działanie spowalniające krzepnięcie. Połączenie go z lekami o tym samym działaniu może zwiększyć ryzyko krwawień.
- Barbiturany (fenobarbital: Luminal, Bellergot): selen powoduje zwolnienie metabolizmu barbituranów, przez co organizm odczuje więcej skutków ubocznych ich stosowania.
- Leki immunosupresyjne: selen powoduje aktywację układu odpornościowego. Stosowanie leków immunosupresyjnych może być mniej skuteczne w przypadku suplementacji selenu [5].
Z czym nie łączyć żelaza ?
Żelazo to nasz ratunek w przypadku wystąpienia anemii. Spełnia sporą ilość kluczowych ról w utrzymaniu homeostazy naszego organizmu. Jednak stosowanie go z niektórymi substancjami może spowodować wystąpienie działań niepożądanych.
- Chinolony (ciprofloxacyna: Cipronex, Cipropol), tetracykliny: żelazo osłabia działanie wyżej wymienionych antybiotyków.
- Levodopa, Lewotyroksyna, Metyldopa, CellCept: żelazo osłabia wchłanianie leków. Tym samym osłabia ich działanie.
- Inhibitory integrazy (HIV/AIDS): żelazo obniża poziom leków w krążeniu ogólnym, co może spowodować spadek ich działania [6,7].
