Poinformuj lekarza, jeśli przyjmujesz również leki pobudzające, opioidowe, ziołowe lub leki na depresję, choroby psychiczne, chorobę Parkinsona, migrenowe bóle głowy, poważne infekcje lub zapobiegające nudnościom i wymiotom. Interakcja z duloksetyną może spowodować poważny stan zwany zespołem serotoninowym.
Duloksetyna nie jest zatwierdzona do stosowania u osób w wieku poniżej 7 lat.
Aby upewnić się, że stosowanie duloksetyny jest bezpieczne dla pacjenta, należy poinformować lekarza, jeśli u pacjenta występują:
-problemy z sercem, wysokie ciśnienie krwi;
-choroby wątroby lub nerek;
-spowolnione trawienie;
-napad drgawek;
-problemy z krwawieniem;
-jaskra z wąskim kątem przesączania;
-zaburzenie dwubiegunowe (depresja maniakalna);
-uzależnienie od narkotyków lub myśli samobójcze;
-jeśli pacjent spożywa duże ilości alkoholu.
Niektórzy młodzi ludzie mają myśli samobójcze, gdy po raz pierwszy przyjmują lek przeciwdepresyjny. Lekarz powinien sprawdzać postępy w leczeniu podczas regularnych wizyt. Twoja rodzina lub inni opiekunowie powinni również zwracać uwagę na zmiany nastroju lub objawów.
Przyjmowanie leku przeciwdepresyjnego z grupy SNRI w późnym okresie ciąży może zwiększyć ryzyko nadmiernego krwawienia po porodzie i może spowodować poważne komplikacje medyczne u dziecka. Jednakże, przerwanie stosowania leku może nie być bezpieczne, jeśli wystąpi nawrót depresji. Nie należy rozpoczynać lub przerywać stosowania duloksetyny bez porozumienia z lekarzem.
Jeśli karmisz piersią, poinformuj lekarza, jeśli zauważysz senność, problemy z karmieniem i powolny przyrost masy ciała u dziecka karmionego piersią.
W przypadku wystąpienia objawów reakcji alergicznej na duloksetynę (pokrzywka, utrudnione oddychanie, obrzęk twarzy lub gardła) lub ciężkiej reakcji skórnej (gorączka, ból gardła, pieczenie oczu, ból skóry, czerwona lub fioletowa wysypka skórna z pęcherzami i złuszczaniem) należy zwrócić się o pomoc do lekarza.
Należy zgłaszać lekarzowi wszelkie nowe lub nasilające się objawy, takie jak: zmiany nastroju lub zachowania, lęk, napady paniki, problemy ze snem, lub jeśli pacjent czuje się impulsywny, drażliwy, pobudzony, wrogi, agresywny, niespokojny, nadpobudliwy (psychicznie lub fizycznie), bardziej przygnębiony, ma myśli samobójcze lub myśli o samookaleczeniu.