Czym są objawy somatyczne nerwicy?
Objawy somatyczne nie są same w sobie jednostką chorobową. Pojawiają się one towarzysząco do trwającej depresji lub zaburzeń lękowych. Ważne jest to, że mimo badań objawy somatyczne nie są spowodowane inną chorobą, na którą cierpi pacjent. Jest to manifestacja toczących się zmian w całym organizmie, którego początek stanowią problemy w sferze psychicznej [1].
Jak wyglądają objawy somatyczne nerwicy?
Nie u każdego chorego występują tego typu objawy. Jednak są one charakterystyczne dla około 30% pacjentów z zaburzeniami lękowymi i depresją. Najczęściej można zauważyć:
- ból;
- zawroty głowy;
- zmęczenie;
- dyskomfort w okolicy brzucha;
- sztywność mięśni.
W niektórych przypadkach pojawia się zespół objawów obejmujących przyspieszone bicie serca, duszność, ból w klatce piersiowej [2].
Czy objawy nerwicy występują codziennie?
Objawy somatyczne nerwicy występują z różną częstotliwością u różnych osób. W głównej mierze jest to zależne od stanu psychicznego i towarzyszących wydarzeń. Niestety dolegliwości mogą być na tyle dokuczliwe, że znacznie obniżają poziom życia i utrudniają codzienne funkcjonowanie [1].
Jak pozbyć się objawów somatycznych nerwicy?
Leczenie objawów somatycznych nerwicy polega na leczeniu choroby podstawowej, z przyczyny której w ogóle zaczęły się pojawiać. Kroki o podjęciu odpowiedniego leczenia nie są proste, ponieważ najpierw należy sobie uświadomić, że w ogóle powinny być podjęte. Często osoby z zaburzeniami lękowymi mają tak bardzo zakorzenione lęki, że występowanie objawów somatycznych napędza błędne koło odczuwania strachu, a sama myśl o wizycie u specjalisty pogarsza znacznie stan pacjenta.
Jednak zwłaszcza dla osób z otoczenia osoby chorej warto pamiętać, że odpowiednio dobrana terapia oraz w razie konieczności leczenie przeciwlękowe i przeciwdepresyjne może dać chorej osobie nowe życie. W związku z tym warto wspomagać w decyzji o podjęciu leczenia naszych najbliższych [1,2].
Psychoterapia
Wg badań najlepszym nurtem terapeutycznym w leczeniu objawów somatycznych jest nurt poznawczo-behawioralny. Stosowanie leków zależne jest od stanu pacjenta. Przy umiarkowanym bólu można ich nie stosować w ogóle lub wspomagać ziołowymi środkami uspokajającymi bez recepty [2].
Leczenie farmakologiczne
W przypadku pacjentów, u których objawy somatyczne wpływają znacząco na codzienne życie oraz na blokują postępy w procesie terapeutycznym, wprowadzamy leki łagodzące konkretne objawy oraz łagodne leki przeciwlękowe i przeciwdepresyjne z grupy SSRI (selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny).
Wprowadzanie leków o wysokim potencjale uzależniającym takich jak na przykład barbiturany, jest ostatecznością. Czasami w przypadku silnego lęku wprowadza się je na początku terapii, stopniowo redukując dawkę.
W przypadku pacjentów z silnym bólem dobrze sprawdzają się leki z grupy SNRI (inhibitory wychwytu zwrotnego noradrenaliny) takie jak wenlafaksyna, czy duloksetyna. Oprócz działania przeciwdepresyjnego mają potwierdzone badaniami działanie redukujące odczuwanie bólu [1,2].
