Najczęstszym objawem zaburzonej mikroflory jelitowej są częste biegunki. Innymi symptomami są: brak apetytu, zmiana częstości wypróżnień, dyskomfort w jamie brzusznej, częste odbijanie, wzdęcia, zgaga lub uczucie przepełnienia. Dodatkowo może przyczyniać się do zaburzenia odporności organizmu.
Na uszkodzenie ekosystemu jelit najbardziej narażają: częste i długotrwałe stosowanie antybiotyków− szczególnie tych o szerokim spektrum działania, np. amoksycylina z kwasem klawulanowym czy klindamycyna, współistnienie innych chorób ogólnych, antybiotykoterapia bez wskazań. Szczególnie niekorzystny wpływ może nieść częste stosowanie antybiotyków u małych dzieci, których mikroflora jelitowa dopiero się kształtuje i jest mniej stabilna niż u osób dorosłych.
W celu postawienia diagnozy ważny jest wywiad z pacjentem na temat występujących objawów oraz wykonanie niektórych badań. Badanie kału może pomóc w dogłębnej analizie patogenów, które żyją w jelitach. W rozpoznaniu istotne znaczenie ma również wodorowy test oddechowy, który wykrywa obecność gazów wytwarzanych przez bakterie w jelicie (nadmierna lub zbyt mała ilość gazów może świadczyć o braku równowagi mikroflory jelitowej). Czasami może być konieczne pobranie biopsji z jelita.
Zapobieganie zaburzeniom mikroflory jelitowej polega głównie na stosowaniu diety bogatej w błonnik i produkty fermentowane (kefiry, kiszonki warzywne), ograniczenie cukru. W celu uzupełnienia mikroflory jelit w pożyteczne bakterie zaleca się stosowanie preparatów probiotycznych, szczególnie po stosowaniu antybiotyków lub leków, które mogą zaburzyć mikroflorę. Należy również pamiętać, aby stosować antybiotyki tylko, gdy jest taka potrzeba.
W przypadku występowania łagodnych zaburzeń mikroflory jelitowej konieczne może być odpowiednia dieta oraz suplementacja probiotyków zawierających odpowiednio przebadane szczepy bakterii. Ważne jest stworzenie optymalnych warunków do rozwoju pożytecznych bakterii.
Koniec.
No more pages to load