Leki na zwyrodnienie wielostawowe
Sprawdź, jakie leki można stosować w leczeniu zwyrodnienia wielostawowego.
Zwyrodnienie wielostawowe
Rozdziały
Jakie są objawy zwyrodnienia wielostawowego?
Pierwsze objawy pojawiają się z reguły pomiędzy 40. a 60. rokiem życia. Mogą dotyczyć jednego, kilku lub (rzadziej) wielu stawów. Na początku objawy występują wyłącznie podczas ruchu, później mogą się pojawiać również w spoczynku i w nocy.
Powinny nas zaniepokoić wszelkiego rodzaju strzykania, trzaski, zgrzytania w stawach, a także silny ból przy obciążeniu, np. przy wchodzeniu po schodach, wstawaniu z krzesła, w czasie stania. Ale uszkodzenie chrząstki nie zawsze wiąże się z dolegliwościami (np. wielu sportowców nie odczuwa bólu), dlatego rozpoznanie zwyrodnienia stawów bywa postawione za późno. Charakterystyczne w przypadku zwyrodnienia stawów jest to, że na początku objawy występują wyłącznie podczas ruchu (ból startowy, sztywność startowa), później pojawiają również w spoczynku i w nocy oraz najczęściej dotyczą jednego lub kilku stawów, choć niektórzy pacjenci cierpią na ból wielostawowy.
Jakie są przyczyny zwyrodnienia wielostawowego?
Istnieje szereg czynników, które powodują zniszczenie chrząstki stawowej i prowadzą do wystąpienia choroby zwyrodnieniowej, na niektóre z nich mamy wpływ, na inne nie. Przyczyny pierwotne zwyrodnienia nie są poznane i nie mamy na nie wpływu. Mówi się o:
-skłonnościach genetycznych,
-złym składzie chemicznym mazi stawowej,
-niedostatecznym ukrwieniu stawów,
-wpływie różnych chorób, m.in. cukrzycy i zaburzeń hormonalnych zwłaszcza niedoczynności tarczycy.
Wpływu nie mamy również na wiek i płeć - wiadomo bowiem, że prawdopodobieństwo wystąpienia ChZS zwiększa się z wiekiem i wyższe jest u kobiet, szczególnie po menopauzie.
Natomiast niwelując poniższe czynniki, możemy zapobiec rozwojowi choroby lub opóźnić jej wystąpienie:
-nadwaga lub otyłość,
-osłabienie mięśni wokół stawu,
-czynniki zawodowe,
-zaburzenia budowy stawu.
Jak zdiagnozować zwyrodnienie wielostawowe?
Lekarz ustala rozpoznanie na podstawie objawów i charakterystycznych zmian widocznych na zdjęciach radiologicznych – typowe nieprawidłowości to zwężenie szpary stawowej, torbiele zwyrodnieniowe, zagęszczenie kości położonej bezpośrednio pod chrząstką i wyrośla kostne (osteofity).
Czasem przydatne są inne badania takie jak USG stawów, tomografia komputerowa czy rezonans magnetyczny. Badania laboratoryjne wykonuje się w przypadku podejrzenia innej choroby reumatologicznej oraz w celu określenia bezpieczeństwa stosowanych leków. W razie wystąpienia płynu w stawie lekarz może wykonać punkcję stawu i badanie płynu stawowego.
Jak zapobiegać zwyrodnieniu wielostawowemu?
Aby spowolnić proces zwyrodnienia stawów:
-zrzuć zbędne kilogramy
-dbaj o dobrą kondycję fizyczną, uprawiając sporty, które nie powodują dużych przeciążeń stawów, takie jak pływanie, bieganie (po miękkim podłożu i w odpowiednim obuwiu!), jazda na rowerze
-nie wykonuj czynności wywołujących ból stawów
-oszczędzaj swoje stawy: unikaj noszenia ciężkich przedmiotów, chodzenia po nieregularnym podłożu, długotrwałego stania lub klęczenia
-przystosuj otoczenie do swoich potrzeb (np. montując uchwyty ułatwiające wstawanie)
-stosuj się do zaleceń lekarza dotyczących poprawy funkcjonowania stawu (np. noś wkładki do butów, używaj stabilizatorów, kul lub innego zaopatrzenie zaopatrzenia ortopedycznego)
-wykonuj zalecone ćwiczenia rehabilitacyjne
-naucz się rozpoznawać zaostrzenia choroby – w tym czasie ważne jest odciążanie stawu przy użyciu laski, kul, stabilizatorów; lekarz może zalecić Ci odpoczynek przez 12–24 godzin a także zaproponować zmianę leczenia.
Leczenie zwyrodnienia wielostawowego
Celem leczenia choroby zwyrodnieniowej stawów jest złagodzenie lub usunięcie dolegliwości i utrzymanie aktywnego trybu życia. Odpowiednie postępowanie często pozwala zapobiec niesprawności – kluczowa jest tu odpowiednia rehabilitacja i dbanie o dobrą kondycję fizyczną. W leczeniu wyróżnia się leczenie:
-niefarmakologiczne,
-farmakologiczne,
-operacyjne.
Leczenie niefarmakologiczne
Postępowanie niefarmakologiczne jest niezbędnym elementem leczenia, pozwala znacząco zmniejszyć objawy choroby i liczbę zażywanych leków. Do metod leczenia niefarmakologicznego zwyrodnieniowego zapalenia stawów zaliczamy:
-utrzymanie prawidłowej masy ciała,
-ćwiczenia fizyczne,
-odciążanie stawu,
-unieruchomienie,
-krioterapia (okłady z lodu),
-powierzchowne stosowanie ciepła,
-urządzenia pomagające w codziennych czynnościach,
-edukacja i wsparcie.
Leczenie farmakologiczne
Omówione powyżej metody postępowania są bardzo ważne i zapewniają utrzymanie jak najlepszej sprawności chorego. Czasami jednak konieczne jest zastosowanie leków w celu walki z bólem i zapaleniem. Do najczęściej stosowanych należą:
paracetamol
niesteroidowe leki przeciwzapalne (podawane doustnie, domięśniowo lub miejscowo-zewnętrznie na skórę)
opioidy.
Leczenie chirurgiczne
Zastosowanie leczenia chirurgicznego rozważa się w przypadku zaawansowanej choroby zwyrodnieniowej, która znacznie ogranicza aktywność życiową, powoduje trudność w opanowaniu bólu i nie odpowiada na inne rodzaje leczenia (najlepiej zanim wystąpią jej późne powikłania, takie jak zanik mięśni lub zniekształcenie stawu). W przypadku choroby zwyrodnieniowej kolana lub biodra najczęściej zastępuje się chory staw sztuczną protezą (tzw. endoprotezoplastyka, aloplastyka stawu).