Co to jest łupież rumieniowy?
Łupież rumieniowy jest chorobą skóry, która manifestuje się występowaniem czerwono-brązowych zmian. Pojawiają się między fałdami skóry w miejscach, gdzie pojawia się zwiększona potliwość na przykład pod pachami, w pachwinach, czy między palcami. Powierzchnia zmiany często się łuszczy, co wyróżnia łupież rumieniowy od innych chorób skórnych o podobnym przebiegu. Zmiany najczęściej są jedyną dolegliwością, jaka towarzyszy chorobie, nie występuje świąd ani ból [1].
Jakie są przyczyny łupieżu rumieniowego?
Zmiany są wynikiem zakażenia bakteryjnego, za co odpowiedzialne są bakterie Corynebacterium minutissimum. Drobnoustroje te występują naturalnie na powierzchni naszej skóry, jednak w wyniku zwiększonej potliwości między fałdami skóry tworzy się środowisko, które zapewnia świetne warunki do ich patologicznego namnażania. Następnie wnikają one w głębsze warstwy skóry i rozwijają powstawanie zmian [1].
Jak leczyć łupież rumieniowy?
Leczenie łupieżu rumieniowego polega na podawaniu antybiotyków doustnych oraz w postaci maści do smarowania. Niezwykle istotna jest odpowiednia diagnoza schorzenia. Lekarz dermatolog powinien sprawdzić zmiany przy pomocy lampy Wooda. Zmiany łupieżu rumieniowego świecą się na malinowy kolor [1].
Leki doustne na łupież rumieniowy
W pierwszej kolejności pacjenci dostają antybiotyki doustne zawierające:
- klarytromycynę (Fromilid, Klabax, Klacid, Klarmin) pacjent zażywa jedną dawkę 1 g;
- erytromycynę (Erythromycinum TZF) 250 mg 4 razy dziennie przez 2 tygodnie;
- tetracyklinę (Tetracyclinum TZF) 250 mg 4 razy dziennie przez 2 tygodnie.
Klarytromycyna i erytromycyna należą do tej samej grupy antybiotyków, zazwyczaj wybiera się klarytromycynę ze względu na pojedyncze podanie. W wyniku terapii jednym z tych dwóch antybiotyków może dojść do wystąpienia dolegliwości żołądkowych. W przypadku występowania alergii na makrolidy można zastosować tetracyklinę. Jest zazwyczaj dobrze tolerowana przez pacjentów [1].
Leki miejscowe do leczenia łupieżu
Oprócz antybiotyków doustnych w terapii stosujemy preparaty do użytku zewnętrznego:
- klindamycyna (Clindacne, Klindacin T, Normaclin).
Trzeba smarować zmiany 3 razy dziennie przez 7 dni.
- kwas fusydowy (Fucidin, Fusacid).
Należy aplikować antybiotyk 2 razy dziennie przez 14 dni.
- mupirocyna (Bactroban, Mupirox, Taconal).
Stosowanie 2 razy dziennie przez 14 do 28 dni.
Terapia antybiotykami w postaci preparatów do smarowania ogranicza występowanie działań niepożądanych i jest równie skuteczna co antybiotykami doustnymi. Niestety nie zawsze stan pacjenta pozwala na zastosowanie jedynie środków do smarowania [1].
Jak zapobiegać występowaniu łupieżu rumieniowego?
Łupież rumieniowy najczęściej występuje u osób otyłych oraz chorych na cukrzycę. Razem z otyłością możemy zaobserwować nadmierne pocenie się, a pot między fałdami skórnymi w połączeniu ze zwiększoną ilością glukozy w organizmie stanowią idealny rezerwuar dla rozwoju bakterii. W związku z tym warto zadbać o przyczynę rozwoju łupieżu rumiankowego i próbę eliminacji tej przyczyny. W innym przypadku wdrożone leczenie będzie jedynie doraźnym zagojeniem zmian, które powrócą po jakimś czasie [1].
