Objawami tego schorzenia są ból pojawiający się podczas poruszania barkiem lub leżenia na nim, ograniczenie zakresu ruchowego oraz wrażenie "trzeszczenia" w stawie. Dodatkowo może występować obrzęk lub pogrubienie ścięgna.
Patogeneza schorzenia jest wieloczynnikowa i wciąż nie do końca poznana. Przyczyną uszkodzenia może być gwałtowny ruch barkiem, upadek lub podniesienie czegoś ciężkiego, jak również regularne przeciążanie mięśnia podczas aktywności fizycznej. Przewlekła postać uszkodzenia ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego może być też wynikiem nieprawidłowej postawy, zmian zwyrodnieniowych oraz zespołu ciasnoty podbarkowej.
Diagnostyka opiera się na podstawie oceny objawów klinicznych oraz szczegółowego wywiadu lekarskiego z pacjentem. W rozpoznaniu istotne są także inne dodatkowe testy, badanie palpacyjne, ocena siły mięśniowej oraz zakresu ruchu, diagnostyka obrazowa.
Aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia tendinopatii ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego należy stosować się do następujących wskazówek:
pamiętać o rozgrzewce przed treningiem oraz rozciąganiu po treningu
unikać powtarzalności ruchów oraz dużych obciążeń
dbać o regenerację i odpowiednią dietę.
Postępowanie terapeutyczne ma na celu terapię bólu oraz przywrócenie właściwej funkcji ścięgna. Leczenie obejmuje stosowanie leków przeciwbólowych, programy ćwiczeń i obciążeń, zabiegi fizykoterapeutyczne oraz niekiedy leczenie chirurgiczne. Stosowane są zabiegi krioterapii miejscowej, kinesiotaping, terapia laserem wysokoenergetycznym.