👋 Witaj, uruchomiliśmy nową wersję strony z ogromną ilością zmian. Część treści może chwilowo działać inaczej niż powinna. Przepraszamy!

Korzeń lukrecji

Działanie i właściwości korzenia lukrecji

Lukrecja, historycznie stosowana w dolegliwościach żołądkowo-jelitowych, jest obecnie wykorzystywana głównie jako środek aromatyzujący w przemyśle tytoniowym i cukierniczym, a także w pewnym stopniu w przemyśle farmaceutycznym i w produkcji napojów. Związki chemiczne występujące w lukrecji są badane pod kątem różnych zastosowań, w tym terapii przeciwnowotworowej oraz działania przeciwwirusowego. Obecnie wiele osób wykorzystuje korzeń lukrecji do leczenia takich dolegliwości jak zgaga, refluks, uderzenia gorąca, kaszel oraz infekcje bakteryjne i wirusowe.

Surowiec zielarski

Surowcem zielarskim lukrecji jest korzeń.

Skład chemiczny

Korzeń lukrecji jest bogaty w wiele substancji chemicznych, jednak w największych ilościach znajdują się w nim kumaryny, saponiny triterpenowe, polisacharydy, flawonoidy oraz olejek eteryczny.

Jak działa korzeń lukrecji?

Korzeń lukrecji wykazuje działanie:
-zmniejszające lepkość śluzu zalegającego w drogach oddechowych,
-rozkurczowe,
-wykrztuśne,
-przeciwwirusowe,
-regenerujące śluzówkę żołądka i jelit,
-hamujące rozwój Helicobacter Pylori,
-łagodzące objawy menopauzy i zespołu napięcia przedmiesiączkowego.

Na co pomaga korzeń lukrecji?

Preparaty zawierające korzeń lukrecji stosowane są w:
-leczeniu infekcji górnych dróg oddechowych,
-łagodzeniu dolegliwości trawiennych,
-leczeniu osteoporozy pomenopauzalnej u kobiet,
-astmie,
-chorobie wrzodowej.

Najważniejsze interakcje z lekami

Korzeń lukrecji nie powinien być stosowany z lekami moczopędnymi, kortykosteroidami, glikozydami nasercowymi, lekami przeczyszczającymi lub innymi lekami, które mogą nasilać zaburzenia równowagi wodno-elektrolitowej.

Przeciwwskazania do stosowania korzenia lukrecji

Korzeń lukrecji nie powinien być stosowany przez kobiety w ciąży i karmiące piersią, dzieci poniżej 4. roku życia oraz osoby cierpiące na marskość wątroby, niewydolność nerek, nadciśnienie tętnicze, kamicę żółciową i hipokaliemię.