Hydroksyetylkoskrobia

Hydroksyetyloskrobia ma zastosowanie jako substytut osocza krwi. Występuje w izotonicznym roztworze chlorku sodu jako preparat koloidowy, który zwiększa objętość osocza.

W lecznictwie stosuje się roztwór 6% (roztwór izoonkotyczny), a także roztwór 10 % (roztwór hiperonkotyczny), który dodatkowo powoduje przenikanie wody z przestrzeni zewnątrznaczyniowej i wzrost objętości osocza o ok. 20 – 40% większy niż objętość podanego roztworu. Efekt zastosowania opisywanej substancji występuje przez 3-4 godziny od zakończenia wlewu.
Dzięki wprowadzeniu do terapii tej substancji następuje poprawa właściwości krwi, m.in.: zwiększenie ciśnienia tętniczego i centralnego, poprawa makro- i mikrokrążenia, zmniejszenie lepkości krwi i agregacji erytrocytów, zmniejszenie wartość hematokrytu, zmniejszenie oporu płucnego oraz zwiększenie objętości wyrzutowej serca.

Wskazaniem do stosowania hydroksyetyloskrobi jest zapobieganie i leczenie hipowolemii oraz związanego z nią wstrząsu spowodowanego przez: urazy, zakażenia, oparzenia, rozległe zabiegi chirurgiczne. Preparaty zawierające hydroksyetyloskrobię stosuje się dożylnie, a dawkę dobiera się indywidualnie do pacjenta.

Nie należy stosować opisywanej substancji u pacjentów z:

• stwierdzoną nadwrażliwością,
• ciężką niewydolnością serca,
• zastoinową niewydolnością krążenia,
• niewydolnością nerek,
• krwawieniem wewnątrzczaszkowym,
• skazą krwotoczną,
• przewodnieniem.

W przypadku, gdy u pacjenta występuje niedobór fibrynogenu hydroksyetyloskrobia może być podana tylko w przypadkach zagrożenia życia, a następnie najszybciej jak to możliwe, powinna zostać zastąpiona krwią.

Z powodu możliwości wystąpienia reakcji anafilaktycznych pierwsze 10-20 ml opisywanej substancji podaje się powoli obserwując reakcje pacjenta na preparat.

W związku z tym, że hydroksyetyloskrobia może działać nefrotoksycznie, jednoczesne podawanie jej z antybiotykami aminoglikozydowymi może potęgować to działanie niepożądane. Nie należy stosować jej z środkami hamującymi krzepnięcie krwi (kwas acetylosalicylowy, pochodne kumaryny) w związku z nasileniem ich działania.

Działania niepożądane jakie mogą wystąpić podczas terapii z wykorzystaniem opisywanej substancji czynnej to:

• wpływ na krzepliwość krwi (wydłużenie czasu krwawienia i czasu kaolinowo-kefalinowego, zmniejszenie stężenia kompleksu czynnik VIII/czynnik von Willebrandta (FVIII/vWF),
• reakcje anafilaktyczne o zmiennej intensywności,
• świąd,
• obrzęk kończyn dolnych,
• przerost ślinianek podżuchwowych i przyusznych,
• łagodne objawy grypopodobne,
• bóle mięśniowe,
• zwiększenie stężenia α-amylazy w surowicy (nieprawidłowe wyniki badań diagnostycznych).