Cukrzyca insulinoniezależna

Jakie są objawy cukrzycy insulinoniezależnej?

Cukrzyca insulinoniezależna początkowo nie daje żadnych objawów. Sytuacja zmienia się, gdy zmęczony organizm nie jest już w stanie utrzymać sam odpowiedniego poziomu glukozy we krwi na czczo.

Do klinicznych objawów cukrzycy typu 2 należą:
-nadmierne pragnienie,
-oddawanie dużej ilości moczu,
-ogólne osłabienie,
-infekcje układu moczowo-płciowego.

Zdarza się, że osoby o wysokim stężeniu glukozy we krwi zaczynają chudnąć. Jest to efekt braku insuliny. Wówczas glukoza nie dociera do komórek ciała i nie jest wykorzystywana jako źródło energii.

Jakie są przyczyny cukrzycy insulinoniezależnej?

Za główną przyczynę cukrzycy insulinoniezależnej uznaje się insulinooporność, która wynika zarówno z otyłości, braku aktywności fizycznej, jak i prowadzenia niezdrowego trybu życia. Kolejną, niezwykle istotną przyczyną jest upośledzenie wydzielania insuliny.

Powstawaniu cukrzycy typu 2 sprzyjają również inne choroby i dolegliwości.Do najczęstszych z nich zaliczymy:

-ciążę – cukrzyca u kobiet ciężarnych,
-choroby układu krążenia,
-nadciśnienie tętnicze,
-choroby trzustki,
-zespół policystycznych jajników.

Jak zdiagnozować cukrzycę insulinoniezależną?

Cukrzycę insulinoniezależną zdiagnozuje się wykonując regularne pomiary poziomu glukozy we krwi. Badanie można wykonać po posiłku – w celu zdiagnozowania glikemii poposiłkowej, jak i na czczo.

Prawidłowy wynik poziomu glukozy we krwi mieści się w przedziale od 70 do 99 mg/dl. W przypadku podwyższonego poziomu, badanie należy powtórzyć po kilku dniach.

Jak zapobiegać cukrzycy insulinoniezależnej?

W prewencji cukrzycy insulinoniezależnej należy dążyć do zmniejszenia masy ciała. Podobnie jest z wysiłkiem fizycznym. Udowodniono, że umiarkowana aktywność, ale regularna (5 razy w tygodniu) wiąże się z obniżeniem ryzyka zachorowania na cukrzycę typu 2.

Ważne jest również wykonywanie badań przesiewowych w kierunku cukrzycy (pomiar w laboratorium cukru na czczo lub 2 godz. po obciążeniu 75 g glukozy) u osób, które są w grupie zwiększonego ryzyka. Badanie należy przeprowadzić raz w ciągu 3 lat u każdej osoby powyżej 45. roku życia.

Leczenie cukrzycy insulinoniezależnej

W przypadku zdiagnozowania cukrzycy insulinoniezależnej należy udać się do diabetologa, który wraz z pacjentem zaplanuje leczenie. Dużą rolę odgrywa leczenie niefarmakologiczne – odpowiednia dieta, aktywność fizyczna i prowadzenie zdrowego stylu życia często mają kluczowe znaczenie.

Najważniejszym celem diety jest ustalenie odpowiedniej ilości kalorii, której nie można przekraczać. Co więcej, osoby chorujące powinny ograniczyć spożywanie alkoholu.

W leczeniu cukrzycy typu 2 wykorzystywana jest metformina – lek zmniejszający insulinooporność. W przypadku, gdy glikemia nadal rośnie, konieczne jest wdrożenie innych leków.