Objawy niedokrwistości to szereg różnych symptomów, które - występujące wspólnie lub w dużym natężeniu. Wśród objawów niedokrwistości wyróżnia się przede wszystkim bladość skóry, choć niewiele osób wie, że towarzyszy jej najczęściej także bladość śluzówki w jamie ustnej a także bladość spojówek. Oprócz tego w przebiegu anemii mogą pojawiać się symptomy ze strony układu oddechowego czy układu sercowo-naczyniowego, takie jak duszności, kołatanie serca, zwiększona męczliwość, a nawet zawroty głowy. Objawy anemii to także niemożność skupienia się, brak koncentracji, bóle głowy i uczucie ogólnego osłabienia organizmu.
Objawy anemii nierzadko mogą być mylone ze zmęczeniem oraz stresem, a wynikać mogą m.in. z:
-szybszego i większego rozpadu erytrocytów, spowodowanego np. ich niewłaściwą budową, uwarunkowaniami genetycznymi, czy reakcją autoimmunologiczną;
-nieprawidłowej produkcji czerwonych krwinek, które może wiązać się m.in. z niedoborami niezbędnych substancji czy niepoprawnym funkcjonowaniem szpiku kostnego;
-nagłą utratą krwi, będącej następstwem np. wypadku;
-długotrwałego krwawienia, m.in. z dróg rodnych, narządu wewnętrznego lub przewodu pokarmowego;
-innych chorób, mających wpływ na produkcję erytrocytów (2).
Diagnostyka anemii w podstawowym wymiarze obejmuje oczywiście badanie krwi (morfologię) z rozmazem, a także wywiad z pacjentem - bardzo często już na podstawie takiego procesu diagnostycznego udaje się rozpoznać niedokrwistość, a także ustalić przyczynę jej występowania (najczęściej są to niedobory). Jeśli jednak wyniki badania nie są jednoznaczne, wówczas lekarz poszerza diagnostykę niedokrwistości. Składają się na nią między innymi takie badania, jak:
-określenie liczby retikulocytów (czyli najmłodszych czerwonych krwinek) w celu określenia prawidłowości (lub nieprawidłowości) procesów wytwarzania poszczególnych składników krwi;
-badanie kału i moczu w kierunku zawartości krwi utajonej (niewidocznej gołym okiem), a także badanie bilirubiny w moczu, której poziom wskazuje na nadmierny (lub prawidłowy) rozpad krwinek czerwonych;
-badanie stężenia żelaza, kwasu foliowego i witaminy B12 w organizmie;
-badanie określające liczbę przeciwciał przeciwko krwinkom czerwonym.
Podstawowym zaleceniem jest utrzymywanie diety bogatej w żelazo (spożywanie zielonych warzyw, podrobów mięsnych, gruboziarnistych kasz) oraz w witaminę C (dzięki której żelazo wchłania się po prostu lepiej). Osobom zagrożonym anemią zaleca się ograniczenie produktów mlecznych, kawy i herbaty, a także pokarmów z dużą zawartością błonnika, ponieważ mogą one powodować upośledzenie procesu wchłaniania się żelaza z przewodu pokarmowego.
Sposoby na anemię (czy raczej jej profilaktykę) dla pacjentów zagrożonych jej wystąpieniem obejmują regularne przyjmowanie małych dawek preparatów z żelazem (dawki każdorazowo ustala lekarz prowadzący). Dotyczy to przede wszystkim osób po utracie krwi, noworodków ze stwierdzoną anemią a także po zabiegach, kobiet w ciąży z zaobserwowanym niedoborem żelaza.
Leczenie anemii uzależnione jest przede wszystkim od przyczyny jej zaistnienia - właśnie dlatego u każdego pacjenta terapia może wyglądać inaczej. Najczęstsze metody leczenia niedokrwistości to przede wszystkim:
-leki na anemię, czyli podawanie preparatów zawierających składniki niedoborowe w organizmie - najczęściej jest to żelazo, przy czym leki na anemię zawierają również wspomniane wcześniej kwas foliowy oraz witaminę B12 - najczęściej leczy się nimi niedokrwistość z niedoboru żelaza;
-leczenie niedokrwistości spowodowanej przebiegiem konkretnej choroby polega oczywiście na wyleczeniu choroby pierwotnej - tutaj terapia dobierana jest w zależności od schorzenia powodującego niedokrwistość;
-w razie potrzeby, leczenie anemii odbywa się wraz z przetoczeniem krwi lub przeszczepem szpiku (przy anemiach związanych z nieprawidłowościami w obrębie szpiku kostnego a także z nowotworami szpiku).
Domowe sposoby na anemię, opierające się głównie na włączeniu do diety pokarmów bogatych w żelazo hemowe i żelazo niehemowe (pochodzenia zwierzęcego i roślinnego) mogą oczywiście pomóc w terapii, jednak leczenie niedokrwistości nigdy nie powinno przebiegać na własną rękę - zawsze należy skonsultować się w tej kwestii z lekarzem.
Koniec.
No more pages to load