Venolyte
Venolyte - ulotka informacyjna dla pacjenta
Produkt jest wskazany: głównie w odwodnieniu pozakomórkowym, bez względu na przyczynę (wymioty, biegunka, przetoka itp.); w hipowolemii, niezależnie od jej przyczyny (wstrząs krwotoczny, oparzenia, okołooperacyjna utrata wody i elektrolitów); w łagodnej kwasicy metabolicznej.
500 ml zawiera: sodu octan trójwodny-2,32 g, sodu chlorek-3,01 g, potasu chlorek-0.15 g, magnezu chlorek sześciowodny-0,15 g.
Pacjenci dorośli, dzieci i młodzież. Dawka i szybkość infuzji zależą od wieku, mc., stanu klinicznego i parametrów biologicznych pacjenta (włączając równowagę kwasowo-zasadową) oraz od terapii skojarzonej. Maks. dawka dobowa odpowiada zapotrzebowaniu pacjenta na płyny i elektrolity. W celu tymczasowego uzupełnienia krwi konieczne jest podanie objętości 3-5-krotnie większej niż utracona ilość krwi. Zalecana dawka w typowych przypadkach. Pacjenci dorośli, w podeszłym wieku i młodzież (w wieku 12 lat i powyżej): 500 ml do 3 litrów/24 h. Niemowlęta, małe dzieci i dzieci (w wieku od 28 dni do 11 lat): 20 ml/kg mc. do 100 ml/kg mc./24 h.
Produkt leczniczy jest izotonicznym roztworem elektrolitów. Składniki i ich stężenia dobrano tak, by były zgodne z występującymi w osoczu. Produkt jest stosowany do wyrównania zaburzeń równowagi elektrolitowej w surowicy oraz równowagi kwasowo-zasadowej. Roztwory elektrolitów podaje się w celu osiągnięcia lub utrzymania normalnego ciśnienia osmotycznego w przestrzeni zewnątrz- i wewnątrzkomórkowej. Octan jest metabolizowany do wodorowęglanu w wątrobie oraz tkankach pozawątrobowych (np. w mięśniach i tkankach obwodowych) i wywołuje łagodne działanie alkalizujące. Ze względu na zawartość metabolizowanych anionów, produkt leczniczy można stosować u pacjentów ze skłonnością do kwasicy.
Ten produkt leczniczy jest przeciwwskazany w następujących sytuacjach: nadwrażliwość na substancje czynne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą; przeciążenie płynami (przewodnienie), zwłaszcza w przypadku obrzęku płuc i zastoinowej niewydolności serca; ciężka niewydolność nerek; zasadowica metaboliczna; hiperkaliemia.
Interakcje związane z obecnością sodu. Połączenia niezalecane: kortykosteroidy i/lub steroidy oraz karbenoksolon ze względu na ryzyko zatrzymania sodu i wody w organizmie (z obrzękiem i nadciśnieniem). Interakcje związane z obecnością potasu. Następujące połączenia zwiększają stężenie potasu w osoczu i mogą prowadzić do potencjalnie śmiertelnej hiperkaliemii, szczególnie w przypadku niewydolności nerek pogłębiającej skutki hiperkaliemii. Połączenia niezalecane: leki moczopędne oszczędzające potas: amiloryd, spironolakton, triamteren w monoterapii lub terapii skojarzonej; inhibitory ACE oraz antagoniści receptora angiotensyny II; takrolimus, cyklosporyna; suksametonium. Interakcje związane z obecnością magnezu. Połączenia niezalecane: blokery kompetytywne i depolaryzacyjne przewodnictwa nerwowo-mięśniowego. Alkalizacja moczu. Należy zachować ostrożność, gdyż alkalizacja moczu wywołana wodorowęglanami pochodzącymi z metabolizmu octanu zwiększa eliminację określonych produktów leczniczych (takich jak salicylany, lit) i zmniejsza wydalanie leków zasadowych, np. sympatykomimetyków (takich jak amfetamina).
Brak wystarczających danych dotyczących stosowania produktu leczniczego u kobiet w ciąży lub karmiących piersią. Zastosowanie fizjologicznej dawki którejkolwiek z substancji czynnych produktu leczniczego nie wpływa na reprodukcję zwierząt. Produkt leczniczy może być bezpiecznie stosowany w okresie ciąży i karmienia piersią tak długo, jak bilans płynowy jest kontrolowany. W przypadku dodania innego produktu leczniczego do produktu leczniczego, należy oddzielnie rozważyć jego właściwości i stosowanie w okresie ciąży oraz podczas karmienia piersią.
W przypadku niezamierzonego przedawkowania należy przerwać leczenie i obserwować pacjenta pod kątem wystąpienia objawów przedmiotowych i podmiotowych związanych z podanym produktem leczniczym. W razie potrzeby należy zastosować leczenie objawowe i uzupełniające, np. podanie leku moczopędnego. W przypadku stosowania u pacjentów z oligurią lub anurią, w celu usunięcia nadmiaru płynów może być konieczne zastosowanie hemofiltracji lub dializy.