Urotrim

1 tabl. powl. zawiera 100 mg lub 200 mg trimetoprimu.

Leczenie długotrwałych zakażeń dróg moczowych i zapobieganie nawracającym zakażeniom dróg moczowych. Dzieci 6-12 lat: 1-2 mg/kg mc. raz/dobę, wieczorem. Dorośli i dzieci powyżej 12 lat: 100 mg raz/dobę, wieczorem. Leczenie nawracających zakażeń dróg moczowych trwa zazwyczaj od 6 tyg. do kilku m-cy. Leczenie ostrych zakażeń. Dzieci 6-12 lat: 3 mg/kg mc. 2x/dobę, rano i wieczorem. Dorośli i dzieci >12 lat: 150-200 mg 2x/dobę, rano i wieczorem. Leczenie zazwyczaj trwa 7 dni, nie dłużej niż 2 tyg. Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek. Dawkę produktu leczniczego należy dobrać w zależności od Cl_Cr. Jeśli Cl_Cr wynosi 15-30 ml/min, dawkę należy zmniejszyć o połowę. W leczeniu ostrych zakażeń przez pierwsze 3 dni można podawać dawkę zazwyczaj stosowaną, a następnie należy ją zmniejszyć o połowę. Jeśli Cl_Cr jest mniejszy niż 15 ml/min, produktu leczniczego nie należy podawać.

Trimetoprim jest chemioterapeutykiem, pochodną diaminopirymidyny. Ma silne działanie bakteriostatyczne. Mechanizm działania polega na hamowaniu syntezy mukoprotein bakteryjnych. Lek hamuje reduktazę kwasu foliowego, która katalizuje przemianę kwasu dihydrofoliowego w kwas tetrahydrofoliowy, przy czym powinowactwo trimetoprimu do tego enzymu w komórce bakteryjnej jest nieporównywalnie większe niż w komórce zwierzęcej czy ludzkiej. W przeciwieństwie do sulfonamidów trimetoprim znacznie łatwiej przenika do wnętrza komórki oraz płynu mózgowo-rdzeniowego. Trimetoprim znajduje szczególne zastosowanie u pacjentów z nadwrażliwością na sulfonamidy, penicyliny oraz u pacjentów z nietolerancją nitrofurantoiny.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Niedokrwistość megaloblastyczna spowodowana niedoborem folianów (kwas foliowy można podawać równocześnie z trimetoprimem). Granulocytopenia. Małopłytkowość. Ciężka niewydolność nerek (Cl_Cr mniejszy niż 15 ml/min). Trimetoprimu nie należy stosować u niemowląt do 3. m-ca życia.

Trimetoprim nasila działanie digoksyny, prokainamidu, tolbutamidu, fenytoiny oraz leków przeciwzakrzepowych z grupy kumaryny, może również zwiększyć działanie leków hamujących czynność szpiku kostnego. Trimetoprim wydłuża T_0,5 rozyglitazonu i repaglinidu. Trimetoprim hamuje metabolizm warfaryny. Podawanie jednocześnie z cyklosporyną może zwiększyć ryzyko uszkodzenia nerek. Ryfampicyna może nasilić wydalanie trimetoprimu z organizmu. Podawanie trimetoprimu z dapsonem powoduje podwyższenie stężenia w osoczu obydwu leków. Trimetoprim może nasilać niedobory kwasu foliowego wywołane przez inne leki (np. fenytoinę, metotreksat, prymidon, barbiturany, kwas p-aminosalicylowy). Trimetoprim wpływa na wyniki oznaczeń metotreksatu we krwi z zastosowaniem bakteryjnej reduktazy dihydrofoliowej, nie wpływa na oznaczanie metotreksatu metodą radioimmunologiczną. Trimetoprim zawyża stężenie kreatyniny o ok. 10% w oznaczaniu tego wskaźnika za pomocą reakcji Jaffe’go z pikrynianem zasadowym.

Produkt leczniczy można stosować u kobiety w ciąży jedynie w przypadkach, gdy w opinii lekarza korzyść dla matki przeważa nad potencjalnym zagrożeniem dla płodu. Nie stosować u kobiet w okresie karmienia piersią.

Zatrucie przewlekłe, będące następstwem długotrwałego stosowania produktu leczniczego, objawia się zaburzeniami hematologicznymi. Objawy ostrego przedawkowania, występujące po spożyciu 1 g lub więcej trimetoprimu: wymioty, zawroty i bóle głowy, zaburzenia świadomości oraz zaburzenia hematologiczne. Płukanie żołądka i leczenie objawowe (dializa otrzewnowa nie jest skuteczna). Trimetoprim jest usuwany podczas hemodializy. Zakwaszenie moczu może zwiększyć nerkowe wydalanie trimetoprimu. Jeśli nastąpi zahamowanie czynności szpiku, należy odstawić lek i podać kwas folinowy (5-15 mg/dobę, do odzyskania prawidłowej hemopoezy).