Testosteronum prolongatum
Testosteronum prolongatum - ulotka informacyjna dla pacjenta
Testosteronowa terapia zastępcza w hipogonadyzmie męskim, gdy niedobór testosteronu jest potwierdzony przez objawy kliniczne i badania biochemiczne.
1 ml roztw. do wstrzykiwań zawiera 100 mg testosteronu enantanu.
Należy podawać 100 mg-200 mg, a jeśli konieczne do 300 mg, co tydz. Po wystąpieniu poprawy: 100 mg co 2-4 tyg. Dawki należy dobierać indywidualnie, zależnie od odpowiedzi na leczenie. Dzieci i młodzież. Nie zaleca się stosowania produktu leczniczego u dzieci i młodzieży do 18 lat. Skuteczność i bezpieczeństwo stosowania preparatu u dzieci i młodzieży nie została odpowiednio określona.
Testosteron jest naturalnym hormonem androgennym, wytwarzanym u mężczyzn w komórkach Leydiga. Odgrywa główną rolę w stymulacji i utrzymywaniu funkcji seksualnych mężczyzn. Powoduje rozrost jąder, gruczołu krokowego, pęcherzyków nasiennych, wpływa na spermatogenezę, inicjuje powstawanie 2-go-i 3-ciorzędowych cech płciowych. Testosteron wykazuje działanie anaboliczne, prowadzi do rozrostu mięśni szkieletowych, zwiększa gęstość mineralną kości, pobudza wytwarzanie erytropoetyny w nerkach, zwiększa stężenie hemoglobiny. U zdrowych mężczyzn podawany egzogennie hamuje wydzielanie testosteronu endogennego przez zwrotne hamowanie wydzielania LH. Podawany w dużych dawkach hamuje spermatogenezę przez zwrotne hamowanie wydzielania FSH. U mężczyzn z niedoczynnością przysadki testosteron usuwa objawy hipogonadyzmu.
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Nadwrażliwość na orzeszki ziemne lub soję. Zespół nerczycowy. Podejrzenie lub rak gruczołu krokowego zależny od androgenów. Rak gruczołu sutkowego. Nowotwory wątroby, obecnie lub w przeszłości.
U pacjentów leczonych doustnymi produktami leczniczymi przeciwzakrzepowymi konieczne jest ścisłe monitorowanie układu krzepnięcia przy jednoczesnym stosowaniu androgenów, zwłaszcza przy ich wprowadzaniu lub odstawianiu. Zaleca się monitorowanie czasu protrombinowego oraz współczynnika INR. U pacjentów leczonych insuliną androgeny mogą zmniejszać stężenie glukozy i zapotrzebowanie na insulinę. U pacjentów leczonych androgenami, u których po terapii zastępczej dochodzi do normalizacji stężenia testosteronu w osoczu, może nastąpi poprawa wrażliwości na insulinę. Równoczesne podawanie androgenów z hormonem adrenokortykotropowym (ACTH) lub kortykosteroidami może nasilać powstanie obrzęków. Te substancje czynne należy stosować ostrożnie, zwłaszcza u pacjentów z chorobami serca i wątroby albo skłonnością do obrzęków. Androgeny zwiększają stężenie jednocześnie stosowanego oksyfenbutazonu. Interakcje w testach laboratoryjnych: androgeny mogą zmniejszać stężenia globuliny wiążącej tyroksynę, powodując zmniejszenie stężenia całkowitego T4 i nasilone wiązanie T3 i T4 przez żywicę. Jednak stężenia wolnych hormonów tarczycy mogą pozostać niezmienione i nie ma objawów klinicznych zaburzeń czynności tarczycy.
Produkt leczniczy jest przeciwwskazany do stosowania u kobiet. Preparat nie może być stosowany u kobiet w ciąży oraz u kobiet karmiących piersią. Lek, zwłaszcza podawany w dużych dawkach, hamuje spermatogenezę.
Przedawkowanie produktu leczniczego jest mało prawdopodobne przy zalecanym stosowaniu. Objawem przedawkowania z powodu zastosowania zbyt dużej dawki albo podanie preparatu częściej niż raz/tydz. może prowadzić do występowania priapizmu u mężczyzn. Należy wówczas przerwać podawanie produktu leczniczego.