Osagrand
Osagrand - ulotka informacyjna dla pacjenta
Leczenie osteoporozy u kobiet po menopauzie, ze zwiększonym ryzykiem złamań. Wykazano zmniejszenie ryzyka złamań kręgów; skuteczność w zapobieganiu złamaniom szyjki kości udowej nie została ustalona.
1 amp. zawiera 3 mg kwasu ibandronowego w 3 ml roztw. (w postaci 3,375 mg sodu ibandronianu jednowodnego). Stężenie kwasu ibandronowego w roztw. do wstrzyk. wynosi 1 mg w 1 ml.
Pacjenci leczeni produktem leczniczym powinni otrzymać ulotkę dla pacjenta oraz kartę przypominającą. Zalecana dawka kwasu ibandronowego wynosi 3 mg, podawana we wstrzyk. doż. trwającym 15-30 sek., co 3 m-ce. Pacjenci muszą otrzymywać uzupełniająco wapń i wit. D. W razie pominięcia dawki, następną iniekcję produktu leczniczego należy wykonać tak szybko, jak to jest możliwe. Kolejne wstrzyk. produktu leczniczego należy planować co 3 m-ce od daty ostatniej iniekcji. Nie ustalono optymalnego czasu trwania leczenia bisfosfonianami. Należy okresowo oceniać konieczność dalszego leczenia u każdego pacjenta indywidualnie w oparciu o korzyści i potencjalne ryzyko związane ze stosowaniem produktu leczniczego, zwłaszcza po upływie co najmniej 5 lat terapii. Ze względu na ograniczoną ilość odpowiednich danych klinicznych nie zaleca się stosowania kwasu ibandronowego u pacjentów ze stężeniem kreatyniny w surowicy powyżej 200 µmol/l (2,3 mg/dl) lub z ClCr (oznaczonym lub oszacowanym) poniżej 30 ml/min. U pacjentów z łagodnymi i umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek dostosowywanie dawki produktu leczniczego nie jest konieczne, jeśli stężenie kreatyniny w surowicy jest równe lub mniejsze niż 200 µmol/l (2,3 mg/dl) lub ClCr (oznaczony lub oszacowany) jest równy lub większy niż 30 ml/min. Zaburzenia czynności wątroby. Dostosowanie dawki nie jest wymagane. Pacjenci w podeszłym wieku (>65 lat): dostosowanie dawki nie jest wymagane. Brak wskazań do stosowania kwasu ibandronowego u dzieci poniżej 18 lat i dlatego nie badano kwasu ibandronowego w tej populacji.
Kwas ibandronowy jest silnie działającym bisfosfonianem, należącym do grupy bisfosfonianów zawierających azot; produkt leczniczy działa wybiórczo na tkankę kostną, selektywnie hamując aktywność osteoklastów bez wywierania bezpośredniego wpływu na proces syntezy kostnej. Nie wpływa również na mobilizację osteoklastów. U kobiet po menopauzie kwas ibandronowy powoduje stopniowy przyrost masy kostnej i zmniejszenie częstości złamań, dzięki zwolnieniu przyspieszonego obrotu metabolicznego kości do poziomu sprzed menopauzy.
Nadwrażliwość substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Hipokalcemia.
Interakcje metaboliczne uważa się za mało prawdopodobne, ponieważ kwas ibandronowy nie wpływa hamująco na większość wątrobowych izoenzymów P-450 u ludzi; wykazano również, że nie indukuje wątrobowego układu cytochromu P-450 u szczurów. Kwas ibandronowy wydalany jest wyłącznie przez nerki i nie ulega żadnej biotransformacji.
Produkt przeznaczony jest dla kobiet w okresie postmenopauzalnym i nie może być przyjmowany przez kobiety w wieku rozrodczym. Brak odpowiednich danych dotyczących stosowania kwasu ibandronowego u kobiet w okresie ciąży. Badania na szczurach wykazały szkodliwy wpływ na rozród. Potencjalne ryzyko dla ludzi jest nieznane. Kwasu ibandronowego nie należy stosować w okresie ciąży. Nie wiadomo, czy kwas ibandronowy przenika do mleka ludzkiego. Podczas badań na szczurach w okresie laktacji wykazano obecność małych stężeń kwasu ibandronowego w mleku po doż. podaniu produktu leczniczego. Kwasu ibandronowego nie należy stosować w okresie karmienia piersią. Brak danych dotyczących wpływu kwasu ibandronowego na płodność u ludzi. W badaniach kwasu ibandronowego podawanego doustnie, dotyczących rozrodczości szczurów wykazano zmniejszenie płodności. Badania dotyczące płodności szczurów z kwasem ibandronowym podawanym doż. wykazały zmniejszenie płodności po stosowaniu dużych dawek produktu.
Brak dostępnych informacji na temat specyficznego leczenia przedawkowania kwasu ibandronowego. Na podstawie wiedzy o związkach z tej grupy można oczekiwać, że dożylne przedawkowanie może spowodować hipokalcemię, hipofosfatemię i hipomagnezemię. Istotne klinicznie obniżenie stężenia wapnia, fosforu i magnezu w surowicy należy skorygować, podając dożylne odpowiednio: glukonian wapnia, fosforan potasu lub sodu i siarczan magnezu.