Olimel N5E; -N7; -N7E; -N9; -N9E; -Peri N4E

Produkt nie jest zalecany do stosowania u dzieci w wieku poniżej 2 lat, ze względu na nieodpowiedni skład oraz objętość. Nie należy przekraczać podanej niżej maks. dawki dobowej. Ze względu na stały skład worka wielokomorowego zaspokojenie jednocześnie wszystkich potrzeb żywieniowych pacjenta może nie być możliwe. Mogą występować sytuacje kliniczne, w których pacjenci potrzebują innych ilości substancji odżywczych niż znajdujące się w worku o stałym składzie. W takiej sytuacji każda zmiana objętości (dawki) powinna uwzględniać wpływ, jaki będzie to miało na dawkowanie wszystkich pozostałych substancji odżywczych produktu leczniczego. Na przykład, dzieci i młodzież mogą potrzebować więcej fosforanów niż 0,2 mmol/kg/dobę. W takich przypadkach fachowy personel medyczny może rozważyć dostosowanie objętości (dawki) produktu leczniczego w celu zaspokojenia zwiększonego zapotrzebowania. Dorośli. Dawkowanie zależy od wydatku energetycznego pacjenta, stanu klinicznego, mc. oraz możliwości metabolizowania składników produktu, jak również od składników energetycznych lub białek dodatkowo dostarczanych doustnie/dojelitowo, dlatego należy odpowiednio dobrać wielkość worka. Średnie dobowe zapotrzebowanie to: 0,16 do 0,35 g azotu/kg mc. (1-2 g aminokwasów/kg), w zależności od stanu odżywienia pacjenta oraz stopnia katabolizmu, 20 do 40 kcal/kg, 20 do 40 ml płynu/kg lub 1 do 1,5 ml na zużywaną kcal. Dla produktu maks. dawkę dobową określono wg przyjęcia 40 ml płynu/kg, co odpowiada 1,3 g aminokwasów/kg, 4,6 g glukozy/kg, 1,6 g tłuszczów/kg, 1,4 mmol sodu/kg oraz 1,2 mmol potasu/kg. Dla pacjenta ważącego 70 kg odpowiadałoby to 2800 ml produktu/dobę, co oznacza przyjęcie 92 g aminokwasów, 322 g glukozy oraz 112 g tłuszczów (tzn. 2408 kcal niebiałkowych oraz całkowitej ilości 2772 kcal). Zazwyczaj, szybkość podawania musi zwiększać się stopniowo podczas pierwszej godziny, a następnie szybkość infuzji musi być odpowiednio dostosowana pod kątem dawki, dobowej objętości przyjmowanego produktu leczniczego oraz czasu trwania infuzji. Dla produktu maks. szybkość infuzji wynosi 2,1 ml/kg/godz., co odpowiada 0,07 g aminokwasów/kg/godz., 0,24 g glukozy/kg/godz. oraz 0,08 g tłuszczów/kg/godz. Dzieci w wieku powyżej 2 lat. Nie przeprowadzono badań w populacji pediatrycznej. Dawkowanie jest uzależnione od wydatku energetycznego pacjenta, stanu klinicznego, mc. oraz możliwości metabolizowania składników produktu, jak również od składników energetycznych lub białek dodatkowo podawanych doustnie/dojelitowo; dlatego należy odpowiednio dobrać wielkość worka. Ponadto, dobowe zapotrzebowanie na płyny, azot oraz energię stale maleje wraz z wiekiem. Wzięto pod uwagę dwie grupy, w wieku od 2 do 11 lat i od 12 do 18 lat. Dla produktu czynnikami ograniczającymi dla wyżej wymienionych pediatrycznych grup wiekowych są stężenie fosforanów dla dawki dobowej (0,2 mmol/kg/dobę) a i stężenie tłuszczów dla szybkości podania na godz., z czego wynika następujący pobór, patrz CHPL. Zazwyczaj, szybkość podawania musi zwiększać się stopniowo podczas pierwszej godz., a następnie należy ją dostosować uwzględniając podawaną dawkę, dobową objętość przyjmowanego produktu leczniczego oraz czas trwania infuzji. Na ogół, u małych dzieci zaleca się rozpoczynać infuzję od małej dawki dobowej i zwiększać ją stopniowo do maks. dawkowania.

Zawartość azotu (L-aminokwasy) oraz składników energetycznych (glukoza i triglicerydy) w produkcie umożliwia utrzymanie właściwego bilansu azotu/energii. Składnikami leku są również elektrolity.

Stosowanie produktu jest przeciwwskazane w następujących przypadkach: u wcześniaków, noworodków oraz dzieci w wieku poniżej 2 lat; nadwrażliwość na białko jaja, soi, orzeszków ziemnych lub na którąkolwiek substancję czynną lub pomocniczą leku; wrodzone zaburzenia metabolizmu aminokwasów; ciężka hiperlipidemia lub ciężkie zaburzenia metabolizmu tłuszczów z występowaniem hipertriglicerydemii; ciężka hiperglikemia; patologicznie podwyższone stężenie w osoczu sodu, potasu, magnezu, wapnia i/lub fosforu.

Nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji. powodu możliwości wystąpienia pseudoaglutynacji, nie należy podawać produktu jednocześnie z krwią przez ten sam zestaw do infuzji. Tłuszcze zawarte w emulsji mogą wpływać na wyniki niektórych testów laboratoryjnych (np. dotyczących bilirubiny, dehydrogenazy mleczanowej, nasycenia tlenem, hemoglobiny we krwi) w przypadku, gdy próbka krwi jest pobierana przed usunięciem tłuszczów (które zazwyczaj są usuwane z krwi po upływie 5-6 h od ostatniego przyjęcia tłuszczów). Nie wolno podawać ceftriaksonu łącznie z roztworami dożylnymi zawierającymi wapń, ze względu na ryzyko wytrącenia się soli wapniowych ceftriaksonu. Preparat zawiera witaminę K, obecną naturalnie w emulsjach lipidowych. Ilość witaminy K w zalecanych dawkach produktu nie powinna mieć wpływu na działanie pochodnych kumaryny. Ze względu na zawartość w produkcie Olimel potasu, należy zachować szczególną ostrożność, stosując go u pacjentów leczonych diuretykami oszczędzającymi potas (np. amiloryd, spironolakton, triamteren), inhibitorami ACE, antagonistami receptora angiotensyny II oraz lekami immunosupresyjnymi (takrolimus lub cyklosporyny), z powodu ryzyka hiperkaliemii.

Brak jest danych klinicznych dotyczących zastosowania produktu u kobiet w ciąży lub karmiących piersią. Biorąc pod uwagę zastosowanie i wskazania produktu, jeśli zajdzie taka konieczność, można rozważyć podanie produktu w okresie ciąży i karmienia piersią.

W przypadku niewłaściwego podania leku (przedawkowania i/lub wyższej od zalecanej szybkości infuzji) mogą pojawić się oznaki hiperwolemii oraz kwasicy. Zbyt szybka infuzja lub podawanie nieodpowiednio dużej objętości produktu może spowodować nudności, wymioty, dreszcze oraz zaburzenia elektrolitowe. W takich sytuacjach należy natychmiast przerwać infuzję. Jeśli szybkość infuzji glukozy przekroczy klirens, mogą pojawić się: hiperglikemia, cukromocz oraz syndrom hiperosmolarny. Ograniczona zdolność usuwania tłuszczów może skutkować tzw. zespołem przeciążenia tłuszczami, którego efekty zazwyczaj są odwracalne po zaprzestaniu infuzji tłuszczowej. W niektórych poważnych przypadkach niezbędna może być hemodializa, hemofiltracja lub hemodiafiltracja.